Mijn start op SUFE
Door: Gaby Budel
Blijf op de hoogte en volg Gaby
17 September 2015 | China, Sjanghai
Het leven hier in Shanghai begint aardig te wennen en het bevalt me goed. Het vaste patroon van twee keer per dag buiten de deur eten begint er al aardig in te slijten. Ook het idee dat je niet hoeft te betalen om uit te gaan voelt al als vanzelfsprekend. En dat zijn beiden geen goede dingen om aan te wennen voor als ik terug in Nederland ben.
Nadat we twee weken terug in het nieuwe appartement zijn ingetrokken, heb ik nog mogen genieten van een vrije week. De twee huisgenoten die studeren aan Fudan zijn wel al begonnen met de studie. Iedere keer als Chinezen ons vragen naar onze universiteiten in Shanghai wordt er met bewondering op ‘Fudan’ gereageerd. Als ik dan mijn universiteit noem, de Shanghai University of Finance and Economics (SUFE), kijkt men mij aan alsof ze water zien branden. Na twee weken begon ik te twijfelen aan het bestaan van SUFE. Uiteindelijk bleken de Chinezen natuurlijk alleen de Chinese naam Caijing te kennen.
Tegen mijn verwachtingen in was alles op de registratiedag heel goed geregeld. Ik volgde de bordjes die je langs alle stappen wezen en stond na een uur weer buiten, waar ik verwacht had de hele dag nodig te hebben. Er was nu dus tijd om de campus te bekijken. De universiteit heeft meerdere campussen en ze zijn allemaal erg mooi, maar een beetje oud. Ook oogt het meer als een grote middelbare school dan als een universiteit. De Chinese studenten zien er erg jong uit en de collegezalen zijn van het type klaslokaal zoals je die op Nederlandse middelbare scholen ziet. Er is veel ruimte om te sporten, dus ik ga me zeker bij een sportclub aanmelden. De eerste lessen waren allemaal nog inleidend, dus ik kan nog niet veel zeggen over de vakken die ik nu volg. De Chinese taallessen zijn erg leuk en ik wil ook graag de taal leren. Alleen zijn het net zanglessen, door alle verschillende klanken die je klassikaal moet oefenen.
Na een paar dagen college volgen waren Terri en ik het vele overstappen en lopen bij de metro al zat. We besloten gek te doen en hebben gisteren een scooter gekocht. Eigenlijk is het niet gek, veel westerlingen rijden hier rond op elektrische scooters. Het is ideaal, ze zijn supergoedkoop, gaan aardig hard en vereisen geen rijbewijs. Uiteraard heb je voor het verkeer van Shanghai wel enig gezond verstand nodig.
Tot slot heeft het verhaal met de louche makelaar (zie vorig verslag) nog een staartje gekregen. Ik had ook niet anders verwacht. Gisteren ontvingen we een berichtje van hem dat de eigenaar van het complex ons dingen van het balkon heeft zien gooien. Vanaf de 24e verdieping. Dat hebben we niet gedaan. Het is onze laatste waarschuwing, anders zetten ze ons eruit. Ik denk persoonlijk dat ze huurders hebben gevonden die meer betalen. Gelukkig helpt onze eigen makelaar ons goed en is alles inmiddels al weer geregeld. Wordt ongetwijfeld vervolgd, dus ik zal snel weer schrijven!
Nadat we twee weken terug in het nieuwe appartement zijn ingetrokken, heb ik nog mogen genieten van een vrije week. De twee huisgenoten die studeren aan Fudan zijn wel al begonnen met de studie. Iedere keer als Chinezen ons vragen naar onze universiteiten in Shanghai wordt er met bewondering op ‘Fudan’ gereageerd. Als ik dan mijn universiteit noem, de Shanghai University of Finance and Economics (SUFE), kijkt men mij aan alsof ze water zien branden. Na twee weken begon ik te twijfelen aan het bestaan van SUFE. Uiteindelijk bleken de Chinezen natuurlijk alleen de Chinese naam Caijing te kennen.
Tegen mijn verwachtingen in was alles op de registratiedag heel goed geregeld. Ik volgde de bordjes die je langs alle stappen wezen en stond na een uur weer buiten, waar ik verwacht had de hele dag nodig te hebben. Er was nu dus tijd om de campus te bekijken. De universiteit heeft meerdere campussen en ze zijn allemaal erg mooi, maar een beetje oud. Ook oogt het meer als een grote middelbare school dan als een universiteit. De Chinese studenten zien er erg jong uit en de collegezalen zijn van het type klaslokaal zoals je die op Nederlandse middelbare scholen ziet. Er is veel ruimte om te sporten, dus ik ga me zeker bij een sportclub aanmelden. De eerste lessen waren allemaal nog inleidend, dus ik kan nog niet veel zeggen over de vakken die ik nu volg. De Chinese taallessen zijn erg leuk en ik wil ook graag de taal leren. Alleen zijn het net zanglessen, door alle verschillende klanken die je klassikaal moet oefenen.
Na een paar dagen college volgen waren Terri en ik het vele overstappen en lopen bij de metro al zat. We besloten gek te doen en hebben gisteren een scooter gekocht. Eigenlijk is het niet gek, veel westerlingen rijden hier rond op elektrische scooters. Het is ideaal, ze zijn supergoedkoop, gaan aardig hard en vereisen geen rijbewijs. Uiteraard heb je voor het verkeer van Shanghai wel enig gezond verstand nodig.
Tot slot heeft het verhaal met de louche makelaar (zie vorig verslag) nog een staartje gekregen. Ik had ook niet anders verwacht. Gisteren ontvingen we een berichtje van hem dat de eigenaar van het complex ons dingen van het balkon heeft zien gooien. Vanaf de 24e verdieping. Dat hebben we niet gedaan. Het is onze laatste waarschuwing, anders zetten ze ons eruit. Ik denk persoonlijk dat ze huurders hebben gevonden die meer betalen. Gelukkig helpt onze eigen makelaar ons goed en is alles inmiddels al weer geregeld. Wordt ongetwijfeld vervolgd, dus ik zal snel weer schrijven!
-
17 September 2015 - 21:20
Arie :
Goed om te lezen dat jullie je weg hebben gevonden in Shanghai en zelfs het eten gaan waarderen .
Laten we maar hopen dat het rijden met de scooter net zo makkelijk gaat in het drukke verkeer :-) -
18 September 2015 - 14:02
Gaby Budel:
Daarvoor zijn twee gouden regels: toeteren en toeteren ;) -
18 September 2015 - 16:17
Opa Budel:
Goed om weer van je te horen en good luck op jullie scootertje!
Blijf voorlopig nog maar in China, want jouw sportieve activiteiten in Rotterdam komen op een laag pitje te staan: burgemeester Aboutaleb heeft het Erasmus-sportcomplex voor enige tijd aan de vluchtelingenstroom - i.c. aan het COA - ter beschikking gesteld. Nou ja, je voetbalt tenslotte ook nog bij "de Barbaren...." en die hebben weinig van doen met asielzoekers. Toch....?!
Als de zangerige taallessen je bevallen, dan heeft ons Herenkoor altijd nog interesse in jeugdige zangers....... en Latijn heb je tenslotte ook al op SGA genoten.
Hé Gaby, vanuit een snotterige en grieperige Graaf Hendrikstraat: liefs, groeten en succes!!
Opa -
20 September 2015 - 12:27
Gaby Budel:
Hi opa, gelukkig voetbalt Antibarbari op een eigen complex en hebben wij niks te maken met de vluchtelingen in Rotterdam. Dankjewel, voor jullie vooral heel veel beterschap! Binnenkort maken via papa een afspraak om te skypen. Groetjes, Gaby
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
